ประโยชน์ของที่ยึดเคมีกับที่ยึดแบบขยายแบบดั้งเดิม

ที่ยึดเคมีสร้างพันธะเคมีระหว่างเหล็กและคอนกรีตโดยการเติมความไม่สม่ำเสมอทั้งหมดภายในรูที่เจาะ ซึ่งส่งผลให้:
 
● การยึดเกาะ 100% สำหรับพันธะที่แข็งแรงและสม่ำเสมอยิ่งขึ้น
● ซีลที่ป้องกันอากาศและน้ำได้ ป้องกันการซึมของความชื้นและการกัดกร่อน
 
ในทางตรงกันข้าม ที่ยึดแบบขยายเชิงกลพึ่งพาการเสียดสีและแรงขยาย ซึ่งไม่สามารถปิดรูได้อย่างสมบูรณ์ ทำให้มีช่องว่างที่สามารถทำให้น้ำซึมเข้าและเกิดการกัดกร่อนได้ในระยะยาว.

ตัวเชื่อมกลไกมีขีดจำกัดความสามารถในการรับน้ำหนักที่ตั้งไว้ล่วงหน้าตามขนาด (ความยาวและเส้นผ่านศูนย์กลาง) อย่างไรก็ตาม ตัวเชื่อมเคมีมีข้อเสนอ:
 
● ความลึกในการฝังตัวที่แทบจะไม่มีขีดจำกัด ทำให้สามารถใช้แท่งที่ยาวขึ้นเพื่อเพิ่มความสามารถในการรับน้ำหนัก
● ความแข็งแรงที่ปรับแต่งได้ เนื่องจากการเลือกเหล็กเกรดสูงกว่าหรือแท่งที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางใหญ่ขึ้นจะเพิ่มความต้านทานต่อทั้งแรงดึงและแรงเฉือน
 
ตัวเชื่อมขยายแบบดั้งเดิมถูกจำกัดด้วยขนาดที่ตั้งไว้ล่วงหน้า ทำให้ความสามารถในการรับน้ำหนักถูกจำกัด ในขณะที่ตัวเชื่อมเคมีให้ความยืดหยุ่นมากขึ้นสำหรับการใช้งานที่มีน้ำหนักสูง

ตัวเชื่อมเคมีไม่ก่อให้เกิดแรงดันขยายตัวต่อคอนกรีตโดยรอบ ทำให้เหมาะสำหรับ:
 
● คอนกรีตที่มีรอยแตกหรือวัสดุที่อ่อนแอกว่า ซึ่งอาจล้มเหลวภายใต้ความเครียดจากการขยายตัว
● การติดตั้งใกล้ขอบ ซึ่งการใช้ตัวเชื่อมขยายอาจทำให้เกิดรอยแตก
 
ตัวเชื่อมขยายพึ่งพาแรงดันออกเพื่อยึดให้แน่น ซึ่งอาจทำให้คอนกรีตเสียหาย โดยเฉพาะในการติดตั้งที่ขอบหรือไม่ลึก